Mijn diepe gevoel is dat, als wij als mens de mildheid ontwikkelen om onze onbewust meegedragen pijn
te erkennen en te omarmen, er een nieuwe levengevende bodem ontstaat van verbondenheid, vreugde
en oprecht respect voor het leven.
​
​
hildemaria 28/04/1961
.jpg)
Oorspronkelijk ben ik opgeleid als muzikante, en ben ik van jongs af aan bezig geweest om via mijn handen ziel en materie te verbinden.
​
Mijn werk in de plantenwereld later, heeft er voornamelijk uit bestaan zorg te dragen, de natuurlijke cycli te ondersteunen en te herstellen waar nodig.
Ik heb me vele jaren verdiept en ben opgeleid in verschillende vormen van lichaamsgericht helingswerk.
Wat ik vooral meedraag vanuit het vele innerlijk werk waarmee ik heb kennis gemaakt, is dat een methode of visie een mogelijke ingangspoort kan zijn tot ontwikkeling maar dat heling een gift is die je ontvangt en die nooit afgedwongen kan worden.
​
Het gaat uiteindelijk niet over "veranderen hoe je bent" maar "om te leren ontspannen" in hoe je bent.
Mijn leven nodigt me daarin altijd opnieuw uit met de innerlijke vraag; 'ben ik ín of úit verbinding met mijn eigen innerlijke natuur.'
Een jarenlange ontwikkelingstocht heeft ertoe bijgedragen om Moana te laten ontstaan.
Elke dag maak ik ruimte om tot stilte te komen. Ook en vooral in m'n werk. En in deze stilte te luisteren.
Vanuit deze innerlijke ruimte toont elke nieuwe stap zichzelf en komt de juiste informatie op het juiste moment bij me toe.
Hoe meer jaren geleefd, hoe meer ik kan meedeinen in de bewegingen van eb en vloed.
Het leven leert me dat ik alleen ten dienste van anderen kan staan wanneer ik steeds opnieuw bereid ben om mijn eigen leer-en groeiprocessen te omarmen en doorleven.
De natuur is altijd mijn gids en heler geweest en mijn zoeken naar de ziel van de dingen loopt als een rode en verbindende draad doorheen alles waar ik mee bezig ben geweest en mee bezig ben.