De grootste luxe in deze snelle en chaotische tijd is dat we de mogelijkheid hebben om nergens heen te gaan en niets te doen; tijd voor stilte en een moment van reflectie om opnieuw de juiste focus te krijgen op al onze ervaringen
Pico Iyer
Duurzaamheid begint in de omgang met onszelf.
Wanneer we onze gevoelens, denkpatronen en gedrag niet aan het licht laten komen maar vanuit onze overlevingsenergie wegduwen, onderdrukken of laten exploderen, creëren we emotionele en mentale afvalplaatsen in ons lichaam.
De natuur kent geen “afval” maar transformeert van de ene vorm in de andere.
Onze emoties en gedachten bevatten waardevolle informatie. Als we onze ervaringen bewust doorleven en oordeelloos waarnemen kunnen we ze gebruiken als hulpbronnen voor onze innerlijke ontwikkeling.
Zijn we in contact?
Wát wisselen wij uit met elkaar?
Hoe kunnen wij elkaar voeden en ondersteunen onderweg?
De natuur leert ons dat transformatieprocessen verlopen in een voortdurende beweging en verandering.
In balans-zijn is een dynamisch gegeven en vraagt steeds opnieuw om contact te maken met wat ‘juist’ en ‘goed’ is voor jou en waar je je van nature krachtig en blij kan voelen.
We worden door kleine en grote gebeurtenissen uit “ons midden” gehaald, wat maakt dat we in die ontwikkelingsweg steeds meer aspecten van het leven integreren.
Wanneer innerlijke “conflicten” je uit balans trekken zoekt je organisme een weg naar nieuw evenwicht.
Ons organisme maakt ons bewust van innerlijke onbalans via pijn, klachten en symptomen en vraagt op deze manier om te “zakken” zodat we terug in contact kunnen komen met de levengevende bron van het oer-vrouwelijke; de aarde.
Als we voortdurend en alleen maar in “actie” zijn plegen we roofbouw op ons organisme en het organisme van onze aarde.
Waar de kwaliteit van “zijn” ondergewaardeerd wordt zorgt dat veelal voor een algemene uitputting:
zowel onze voedingsbodem als ons lichaam lijden hieronder.
Het leven beweegt immers voortdurend tussen twee polariteiten die onlosmakelijk bij elkaar horen en waarin het een steeds veranderlijk evenwicht zoekt.
In een wereld vol actie missen we vooral de naar binnengaande energie;
het terugkeren naar de bron, het verstillen en opladen.
Een hulpbron om met levensveranderingen om te gaan is jezelf momenten van rust, stilte en ruimte geven, om terug te kunnen keren naar je eigen innerlijke plek.
Aangeraakt worden met aandacht en aanwezigheid op een respectvolle en zorgzame manier kan dan een bijzondere meerwaarde zijn om het contact met je lichaam, je gevoel en je essentie te versterken, en bewustzijn te brengen waar nodig.
Innerlijke Ecologie gaat over de intentie om respectvol en authentiek om te gaan
met jezelf en je omgeving, om een intermenselijke ontwikkeling mogelijk te maken die duurzaam is en waar er een vanzelf-sprekendheid ontstaat in het zorg dragen voor zowel de "innerlijke" als "uiterlijke" natuur.